Odpowiednia, skuteczna, terminowa terapia dowolnego IMP prowadzi do znacznie wyższej częstotliwości wyleczenia objawowego i bakteriologicznego oraz lepszego zapobiegania ponownej infekcji. Niestety leczenie może prowadzić do oporności na antybiotyki wobec patogenów i bakterii komentarzy oraz mieć niekorzystny wpływ na florę jelitową i pochwową, dlatego bardzo ważne jest, aby natychmiast skonsultować się z lekarzem i wybrać ją prawidłowo.
Zalecenia kliniczne dotyczące leczenia ostrego nieskomplikowanego zapalenia pęcznienia
American Society of Infectious Disease Specialists (IDSA) we współpracy z Europejskim Towarzystwem Mikrobiologii i Chorób Zakaźnych (ESCMID) opublikowało zalecenia kliniczne dotyczące leczenia ostrym nieskomplikowanym zapaleniem pęcherzyków i zapalenia mury negowiste w 2011 roku. Dokument ten stał się nieocenionym odniesieniem do biura IMP. Ten podręcznik omawia ważne czynniki przy wyborze optymalnego leczenia:
- natura oporu uropatogenów;
- Wrażliwość bakterii urepatogennych na leki przeciwdrobnoustrojowe;
- Możliwość skutków ubocznych leków przeciwdrobnoustrojowych.
Jeśli chodzi o wrażliwość, w tym przywództwie odnotowano dwa ważne fakty:
- Stabilność uropatogenów do antybiotyków wzrosła w ostatnich latach;
- Charakter oporności wykazuje znaczną zmienność geograficzną między krajami, a nawet regionami.
Zatem zalecenia okresowo zmieniają się z powodu stale rozwijającego się oporności, rozwoju nowych narzędzi i prowadzenia badań wykazujących wyższość i nieefektywność leków. Zgodnie z zaleceniami i badaniami najlepiej spełniają wymagania dotyczące leków w leczeniu nieskomplikowanego zapalenia pęcherza, następujące substancje:
- fosfomicin;
- nitrofurantina.
Zastosowano następujące kryteria selekcji: farmakokinetyka, interakcja, prawdopodobieństwo trafienia (prawdopodobieństwo, że mikroorganizm jest wrażliwy na antybiotyki), rozwój oporności, specyficzne zastosowanie IMP, skuteczność, skutki uboczne, częstotliwość dawkowania, czas trwania leczenia, koszt.
Badanie obejmowało następujące leki: amoksycylinę (z kwasem klawulanowym lub bez), nitrofurantin, sulfametizol, trimtoprime, ko-trimoksazol, cyprofloksacyna, norfloksacyna, wykręcony trometamol offloksacyny i fosfominicyny.
Charakterystyka pierwszej linii leczenia infekcji dolnego dróg moczowych
Tabela 1. Pierwsza linia leczenia zapalenia pęcherza
| Substancja | Dawkowanie | Czas trwania leczenia |
| Fosfomicin trometamol | 3 g jedna dawka | Pojedyncza dawka (raz) |
| Nitrofurantina | 50-100 mg cztery razy dziennie | 5-7 dni |
Fosfomicin trometamol
Fosfomycyna została otwarta w 1969 r. Jako przedstawiciel nowej klasy antybiotyków fosfonu.
Substancja czynna: fosfomicin. Forma uwalniania: granulki do przygotowania roztworu, w opakowaniu 1 lub 2 opakowań, dawkowanie fosfomiciny 3 g/torba, 2 g/torba.
Odnosi się do grupy klinicznej i rolakologicznej do Uroantiseptics, antybiotyków (pochodna kwasu fosfonicznego).
Spektrum działania
Fosfomycyna ma aktywność bakteriobójczą szerokiego spektrum działania w odniesieniu do:
- Staphylococci (Staphylococcus spp. );
- Enterococci (Enterococcus spp. );
- Haemophilus spp;
- Większość bakterii Gram-ujemnych jelit, w tym 95, 5% E. coli, wytwarzające β-laktamazy rozszerzonego widma (BLRS);
- Szczepy E. coli wytwarzające metal-laktamazę wrażliwą na fosfomicin;
- Citrobacter spp. ;
- Enterobacter spp. ;
- Klebsiella spp. , Klebsiella pneumoniae;
- Morganella Morganii;
- Proteus mirabilis;
- Pseudomonas spp. ;
- Serratia spp.
Osobliwość leku
- Trometamol fosfomicin jest przepisywany wyłącznie do leczenia ostrego nieskomplikowanego zapalenia pęcherza w postaci pojedynczej dawki 3 g i nie przepisywana do zapalenia nełonowego.
- Najlepiej go wchłonąć, jeśli weźmiesz go przed jedzeniem.
- Osiąga wysokie stężenie w moczu i zachowuje wysoki poziom przez dłuższy niż 24 godziny.
W kilku badaniach porównywano kliniczną i mikrobiologiczną skuteczność fosfomiciny z innymi środkami przeciwdrobnoustrojowymi pierwszego rzędu z nieskomplikowanym zapaleniem pęcherza. Wydajność kliniczna jednej dawki (3 g) fosfomiciny wynosi 91% (wyleczenie występuje u 91% pacjentów). Wskaźnik jest porównywalny z nitrofurantoiną (93%), trimetrom-sulfametoksazol (93%) i fluorochinolony (90%) w ostrym nieskomplikowanym zapaleniu pęcherzyków.
Zalety leczenia fosfomiciną
Mikrobiologiczny poziom utwardzania fosfomiciny (80%) jest niższy niż w przypadku porównywalnych antybiotyków o 88–94%. Jednak niedawna meta -analiza 27 badań nie ujawniła różnic w skuteczności między fosfomiciną a innymi antybiotykami w leczeniu zapalenia pęcherza i odkryła następujące fakty:
- Fosfomycyna powoduje znacznie mniej niepożądane reakcje, co jest najważniejsze - w tym u kobiet w ciąży.
- Dodatkową korzyścią jest leczenie wielu opornych na mikroorganizmy. Kilka badań in vitro wykazało, że fosfomicin jest aktywna w odniesieniu do Staphylococcus aureus i Gram-ujemnych, produkujących BLR BLR.
- Skuteczne w leczeniu IMP spowodowane przez K. pneumoniae. enterobacteriaceae produkującego karbapenemazę (w dawkach 3 g, powtarzaj co 48–72 godziny).
- Ma minimalny efekt uboczny na ciało. Wskazuje na to wysoka częstotliwość podatności E. coli w regionach z częstym stosowaniem fosfomiciny z nieskomplikowanym zapaleniem pęcherzyków u kobiet;
- Wygoda pojedynczego trybu dawki.
Wskazania
- Ostre zapalenie pęcherza (pochodzenie bakteryjne);
- zaostrzenie nawracającego zapalenia pęcherza (pochodzenie bakteryjne);
- zapalenie cewki moczowej (bakteryjne nie -specyficzne);
- Bakteriuria kobiet w ciąży bezobjawowej;
- Imp po operacjach;
- Zapobieganie IMP.
Dawkowanie i metoda zastosowania
| Leczenie prostego ostrego zapalenia pęcherza | Powtarzające się/ciężkie formy IMP | Zapobieganie IMP |
| Dorośli - 3, 0 g (1 pakiet) raz
Dzieci (w wieku 5 lat) - 2, 0 g raz |
Dorośli - 3, 0 g dwóch razy, drugie przyjęcie po 24 godzinach | Pierwsza technika: 3, 0 g 3 godziny przed procedurą obsługi/diagnostyki
Druga sztuczka: 3, 0 g 24 godziny po podstawowym |
Zalecenia do użytku
- Postępuj zgodnie ze wszystkimi instrukcjami na etykiecie.
- Fosfomycyna jest zwykle przepisywana tylko w jednej dawce.
- Nie przyjmuj dużych/mniejszych ilości lub dłużej, jeśli nie jest przepisywany przez lekarza.
- Można go używać jednocześnie/po jedzeniu.
- Fosfomycyna jest lekiem w proszku, przed użyciem należy ją rozcieńczyć wodą. Nie bierz suchego proszku bez dodawania wody.
- Rozpuść torbę 1/2 szklanki zimnej wody, natychmiast wymieszaj i napij się. Możesz dodać trochę więcej wody do tego samego szklanki, natychmiast ostrożnie wstrząśnij i pić, aby zapewnić pełną dawkę.
- Nie mieszaj z gorącą wodą.
- Dobrze jest wziąć to na noc. Będzie dłuższa przerwa między oddawaniem moczu, co zapewni dłuższą obecność leku w pęcherzu i bardziej efektywny efekt.
- Przechowuj w temperaturze pokojowej z dala od wilgoci i ciepła w oryginalnym opakowaniu.
Inne instrukcje:
- Objawy nie mogą całkowicie przejść natychmiast, po 2-3 dniach;
- Konieczne jest skontaktowanie się z urologiem, jeśli objawy nie znikają w ciągu 3 dni po leczeniu, pojawia się gorączka lub inne nowe dolegliwości;
- Przed złożeniem wniosku pacjenta zaleca się skonsultowanie się z lekarzem, aby upewnić się, że fosfomicin jest odpowiednim antybiotykiem do leczenia. Ponadto analiza moczu może być wymagana przed i po przyjmowaniu tego leku.
Przeciwwskazania:
- Dzieci poniżej 5 lat;
- reakcje alergiczne na składniki;
- Ciężka niewydolność nerek.
Ogólne skutki uboczne:
- Nudności, zaburzenie żołądka, niewielka biegunka;
- Ból głowy, zawroty głowy;
- Swędzenie lub wydzielanie z pochwy (rzadko).
Interakcja narkotykowa
Nie zaleca się jednoczesnego spożycia z meteclopramidem, aby uniknąć osłabienia działania fosfomiciny.
Zatem wygoda reżimu pojedynczej dawki, aktywność in vitro w odniesieniu do odpornych patyków Grama, które powodują zarówno proste, jak i niedojrzałe, nieskomplikowane zapalenie pęcherzyków moczowychW A minimalna tendencja do uszkodzenia bocznego sprawia, że fosfomicin jest przydatnym wyborem w leczeniu infekcji niższego MVP (zapalenie pęcherzyków moczowych, zapalenie cewki moczowej).
Nitrofurantina
Substancja czynna: nitrofurantina. Formularz wydania: tabletki, dawkowanie 100 mg, 50 mg.
Odnosi się według grupy klinicznej i rolnej do uroantiseptyków, przeciwdrobnoustrojowych.
Nitrofurantyna, związana z grupą syntetycznych nitrofuranów, pierwotnie przedstawiono w postaci mikrokrystalicznej postaci. W 1967 r. Dostępna stała się forma makrokrystalicznej z ulepszoną tolerancją przewodu pokarmowego.
Obecnie istnieją dwa główne typy nitrofurantyny: forma makrokrystaliczna i mieszanka form mikrokrystalicznych i makrokrystalicznych (25 mg makrokryształów plus 75 mg monohydratu). Gatunki mieszane w opatentowanym systemie podwójnego dostarczania, w Federacji Rosyjskiej nie są zarejestrowane i nie są w obiegu.
Mechanizm działania
Mechanizmy aktywności bakteryjnej nitrofurantiny obejmują kilka miejsc:
- hamowanie transmisji rybosomalnej;
- uszkodzenie bakteryjnego DNA;
- Interwencja w cyklu Crebsa.
Nitrofurantina jest aktywna w odniesieniu do:
- Ponad 90% szczepów jelitowych powodujące IMP;
- Enterococcus, w tym odporna na vancromicin;
- Klebsiella spp. ;
- Proteus spp. ;
- Staphylococci (złote i saprofityczne) są zwykle podatne.
Odporność na lek jest rzadki, prawdopodobnie z powodu wielu obszarów leku. Jednak Proteus, Serratia i Pseudomonas mają naturalną odporność na nitrofurantoinę.
Nitrofurantino może być również dodatkową opcją doustnego leczenia przeciwdrobnoustrojowego ostrego nieskomplikowanego zapalenia pęcherza wywołanego przez bakterie wytwarzające BLR.
Farmakokinetyka. Absorpcja poprawia się podczas jedzenia. Stężenia nitrofurantyny w surowicy są niskie lub nie są definiowane w standardowych dawkach, zawartość gruczołu prostaty nie jest wykryta. Jest wydalany głównie z moczem, gdzie stężenie leku (od 50 do 250 mg/ml) łatwo przekracza 32 mg/ml MPC.
NITROFURANTIN nie należy przepisywać pacjentom z wyraźną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <60 m/min), ale w badaniach zaobserwowano wysoką wydajność leku u pacjentów z klirensem kreatyniny 60-30 ml/min.
Bezpieczny do stosowania u kobiet w ciąży i dzieci.
Wskazania: Leczenie i zapobieganie zapaleniu pęcherza (pochodzenie bakteryjne).
Dawkowanie. Jest to przepisywane przez urologa indywidualnie na podstawie nasilenia stanu, czasu trwania i nasilenia objawów.
Zwykła dawka dla dorosłych z zapaleniem pęcherza:
- Od 50 do 100 mg doustnie 4 razy dziennie przez 1 tydzień lub przez co najmniej 3 dni po osiągnięciu sterylności moczu. Zwykła dawka dla dorosłych do zapobiegania zapaleniu pęcherza:
- Od 50 do 100 mg doustnie raz dziennie przed snem. Dawkowanie dzieci w leczeniu zapalenia pęcherza:
- 1 miesiąc i starszy: 5–7 mg/kg/dzień (do 400 mg/dzień) w 4 dawkach. Zwykła dawka dzieci do zapobiegania zapaleniu pęcherza:
- 1 miesiąc i starszy: od 1 do 2 mg/kg/dzień (do 100 mg/dzień) doustnie w przyjęciach 1-2.
Większość ekspertów zgadza się z zaleceniem 5-dniowego przebiegu leku w leczeniu ostrego nieskomplikowanego zapalenia pęcherza. Badania wykazały częstotliwość wczesnego utwardzania klinicznego nitrofurantoiny z 79% do 95% oraz częstotliwość lekarstwa mikrobiologicznego od 79 do 92%. W agregatu badania skuteczności klinicznej wskazują one ogólną równoważność między nitrofurantoiną, przepisaną przez 5 lub 7 dni, a trimetrom-sulfametoksazolem (kury), cyprofloksacyną i pojedynczą dawką fosfomycyny trometamolowej (monuralnej). Jednak szybkość lekarstwa mikrobiologicznego nieustannie wykazywała nieco korzystniejszy efekt dla leków porównawczych.
Zalecenia dla pacjentów
- Konieczne jest przestrzeganie wszystkich recept i instrukcji lekarza w instrukcjach leku.
- Nie używaj w dużych lub mniejszych ilościach lub dłużej niż zalecono.
- Lepiej jest przyjmować nitrofurantinę z żywnością (wzrasta biodostępność).
- Zaleca się obserwowanie odbioru w całym przepisanym okresie. Objawy mogą minąć wcześniej, ale leczenia nie można zatrzymać, gdy infekcja jest całkowicie wyeliminowana. Dawki mogą zwiększyć ryzyko dalszego rozwoju infekcji opornych na antybiotyki i ryzyko nawrotu.
- Nitrofurantina nie leczy infekcji wirusowych, na przykład zimna lub grypa.
Efekt uboczny
Ogólne skutki uboczne:
- Ból głowy, zawroty głowy;
- tworzenie gazu, zaburzenie żołądka;
- lekka biegunka;
- Swędzenie lub wydzielina pochwy.
Znacznie często można znaleźć:
- wodnisty lub krwawa biegunka;
- Nagły ból lub dyskomfort w klatce piersiowej, gwizdanie, suchy kaszel;
- Trudność oddychania;
- gorączka, dreszcze, bóle w ciele, zmęczenie, niewytłumaczalna utrata masy ciała;
- drętwienie, mrowienie lub ból w dłoni lub nogach;
- Problemy z wątrobą - nudności, ból w górnej części żołądka, swędzenie, poczucie zmęczenia, utrata apetytu, ciemny mocz, stołka gliny, żółtaczka (żółknięcie skóry lub oka);
- Zespół podobny do Lupida - ból stawu lub obrzęk z gorączką, spuchnięte gruczoły, ból mięśni, ból w klatce piersiowej, wymioty, niezwykłe myśli lub zachowanie, wysypka plamka.
Poważne skutki uboczne mogą być bardziej prawdopodobne u osób starszych, długoterminowych chorych lub osłabionych.
Przeciwwskazania:
- Poważne zaburzenia funkcji wydalonej nerki;
- niewydolność nerek;
- Oliguria;
- Niewydolność dehydrogenazy glukozy-6-fosforan;
- ciąża;
- wiek do 1 miesiąca;
- reakcje alergiczne na składniki;
- XN II-III Etapy;
- marskość;
- Przewlekłe zapalenie wątroby;
- ostra porfiria;
- laktacja.
Zastosowanie w ciąży
Kategoria leku w odniesieniu do ciąży: w (według FDA - amerykańskiej agencji zdrowia). Uważa się, że ten lek nie zaszkodzi nienarodzonemu dziecku we wczesnych stadiach ciąży. W ciągu ostatnich 2-4 tygodni ciąży jest to przeciwwskazane.
Nitrofurantina jest w stanie wniknąć do mleka matki, podczas laktacji nie jest przepisywana.
Instrukcje specjalne
- Ryzyko neuropatii obwodowej wzrasta w obecności niedokrwistości, cukrzycy, ciężkiego MON, naruszenie równowagi elektrolitów, brak witamin z grupy B.
- Nitrofurantina nie jest stosowana w leczeniu zapalenia grupy gruntowej, zmian substancji korowej nerek, ropnego zapalenia paranefralnego. W przypadku zapalenia pyelodeczkowego nie są one przepisywane z powodu nieefektywności.
- Nitrofurantina może dawać niezwykłe wyniki z niektórymi laboratoryjnymi glukozą (cukier) w moczu.
Interakcja narkotykowa
- Z fluorochinolonami jest niezgodne.
- Zobojętnia oparta na magnezu trynianu, paskudnego kwasu, przyjmując aktywność przeciwdrobnoustrojową nitrofurantyny.
- Wydzielanie kanału, które blokuje wydzielanie kanału, nie jest przepisywane, ponieważ zwiększają toksyczność nitrofurantiny (zawartość krwi rośnie), zmniejszają właściwości bakteriobójcze (zawartość moczu jest zmniejszona).
Nitrofurantina jest uważana za lekarstwo terapeutyczne pierwszej linii w ostrym nieskomplikowanym zapaleniu pęcherza z powodu:
- skuteczność 5-dniowego kursu;
- niewielkie ryzyko skutków ubocznych i uszkodzenia normalnej flory osoby;
- minimalna odporność bakterii;
- Skuteczność porównywalna z innymi lekami przeciwdrobnoustrojowymi.